13/05/17

"Toilettenbürstenbenutzungsanweisung" (30-04-2017)

Ach Duitsland, jij rijke natie van technocraten, kunstenaars, meesterlijke componisten, volksmenners, bierbrouwers, fylosofen, fysici, denkers, doeners, naaktlopers, schrijvers, dichters, navelstaarders, dieselslurpers, authoriteitsgevoelige sjoemelende kerkbelastingbetalers, Gutmenschen.... Wat heeft het lang geduurd voordat ik ook maar iets van jou en de jouwen begreep. Laat staan dat ik ondanks de beheersing van jouw taal ook maar een sprankje van bewondering kon opbrengen voor hetgeen jouw geschiedenis heeft voortgebracht. Hoe dom en kortzichtig voel ik me nu, terugkijkend op een onnodig lange haat-liefde verhouding met alles wat Duits was.

Jaren heeft het geduurd voordat ik Duitsland en de Duitsers ben gaan waarderen, Duitse vrienden heb gemaakt en nog blijf ik me verbazen over hoe groot soms de misverstanden zijn tussen "hen" en "ons". De snelheid waarmee "zij" bijvoorbeeld irritiert zijn als iets niet "in Ordnung" is. Sowieso is snelheid een thema wat in het Duitse taalgebruik een belangrijke plaats in neemt: "Schnell, schnell! Macht fort! Marsch, marsch! Aber Schnell gefälligst! Aber eiligst bitte! Nah, wird's bald? Dampf machen! Dalli, Dalli! Ruckzuck! Gibt Gas! Los, los!......"
Het lijkt een dwangmatigheid die iedereen -inclusief de Duitsers- op de zenuwen werkt en wellicht voortkomt uit een diepgewortelde overtuiging van een industriële natie, waarin alles "Ordnungsgemäß muß ablaufen."

De eerste stop op deze lange reis van Oldenzaal naar Shanghai met Edna, een Land Rover Defender uit 1983, is in het plaatsje Roth bij een camping aan de ‘Waldsee’. Aangezien ik –ondanks de lange periode van voorbereiding- nog veel details aan de inrichting van Edna moet afwerken cq verbeteren kies ik voor deze eerste stop voor ‘camping light’ dwz een oerdegelijke Zuid-Duitse camping waar (zie boven) alles ‘ in Ordnung’ is. Schoon, opgeruimd, van alle gemakken voorzien en niet onbelangrijk: alle aangeboden faciliteiten wérken.

De gastvrouw met gifgroene plaknagels bij de receptie ‘Frau Blanke’ is allervriendelijkst en is bereid om tot ruim na haar diensttijd -die er om 20.30 op zit- op mij te wachten. “Of ik nog wil douschen?” vraagt ze. “Jazeker,” antwoord ik, “morgenochtend graag” waarna ze mij een dikke ‘Douschmünze’ overhandigd. “Die heeft u nodig voor de automaat” zegt ze.

Met 5 graden is de nacht best fris en de volgende ochtend verheugd mijn lijf zich reeds op een weldadige verwarmde start van de dag. Bij het betreden van de brandschone sanitaire ruimte floept het licht reeds automatisch aan. “Zie je wel”, denk ik tevreden, “alles werkt, alles in Ordnung”. Dan valt mijn oog op een aanwijzing aan bezoekende gasten met de titel: “Toilettenbürstenbenutzungsanweisung”. Hierop wordt middels een cartoon –wie beweert dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben?- aan stoelgangers duidelijk gemaakt hoe zij middels het gebruik van de “Toilettenbürsten” het sanitair dienen achter te laten. Het eerst mannetje gebruikt de borstel om zijn tanden te poetsen: “Ganz falsch” staat hieronder. Het tweede mannetje kamt met de Bürsten zijn haren (“Falsch”), het derde schrobt er zijn billen mee schoon (“Fast richtig”) waarna tot slot het vierde mannetje het juiste gebruik demonstreert (“Richtig”).

Nu behoor ik tot de stoelgangers die voor wat betreft het achterlaten van de voorzieningen keurig ben opgevoed maar -het moet gezegd- tot ergenis van diverse huisgenoten voor het verscheiden ruimschoots de tijd neemt. Hier heb ik het Reich alleen dus hoeft niemand voor een dichte deur te staan. Dan echter gebeurt er iets waar ik geen rekening mee heb gehouden. Als gezegd, snelheid is in Duitsland een deugd en halverwege de zitting schakelt de timer het licht genadeloos uit. Het is aarde donker. Donker in de zin van dat ik op de tast op zoek moet naar toilet papier dat slechts centimeters van mij is verwijderd. Wild boven het hoofd zwaaien naar een sensor om het licht weer te doen branden is zinloos. De sensor bevind zich in de centrale ruimte achter de wc-deur en de gedachte om met een broek op de knieëen naar buiten te strompelen en in een openbare ruimte te gaan zwaaien is té huiveringwekkend.

Na het beëindigen van de sessie voldoe ik aan de verplichtingen van de “Toilettenbürstenbenutzungsanweisung” en begeef me richting de douche.
Ook hier hangt een instructie die ik vluchtig doorneem: “Münze einwerfen”, nummer van je douche kiezen, als het lampje rood wordt kun je 5 minuten douchen vanaf het moment dat je op het knopje in douche indrukt. Aha! Wat slim en technisch vernuftig bedacht! In tegenstelling tot wat het voorgaande suggereert behoor ik tot de category “Schnelldouschers” dus dit moet geen probleem zijn. In mijn toilettas bevindt zich een volle fles portugese ‘Linic’ shampoo “Anti caspa, Champo nutrivo, Eficácia activa” die ik tijdens mijn vorige vakantie een jaar geleden heb gekocht. Vol zelfvertrouwen betreed ik na het inwerpen van de ‘Douschmünze’ de cabine waar inderdaad de teller op 5 minuten geduldig rood opgloeit. Verder is er slechts een indrukwekkende thermostaatknop die in graden nauwkeurig is af te stellen. Deze zet ik op 38 en druk vervolgens op het knopje. Onmiddelijk verspringt de teller naar 4 minuten. “Hé”, denk ik enigszins ontgoocheld, dat is niet eerlijk. Ik ben nog niet eens begonnen. Maar het water stroomt al: ijskoud! OK, logisch. Even rustig wachten tot de water straal op temperatuur komt. Dat gebeurt heel snel en tevreden stap ik onder de douchekop om er een fractie van een seconde later weer onderuit te springen: het water is kokend! De teller tikt inmiddels naar 3 minuten en ik begin nu fors aan de thermostaatkraan richting kouder te draaien. Eindelijk, na wat een eeuwigheid lijkt bereikt mijn douche een acceptabel gevoelstemperatuur en ik neem de volle fles ‘Linic’ shampoo “Anti caspa, Champo nutrivo, Eficácia activa” ter hand om er eens flink in te knijpen.... Er gebeurt niets! Harder knijpen dan: nog steeds niets. Geen idee wat voor super shampoo dit is maar in een jaar tijd heeft de substantie zich omgezet in een solide, keiharde massa die met geen mogelijkheid uit de fles is te persen. Wild ruk ik nu de kop van de knijpflacon om er tenminste nog íets van reinigingsmiddel uit te krijgen. De teller springt inmiddels medogenloos naar 2 minuten. Met een solide klodder ‘Linic’ in de hand zeep ik mij zo snel mogelijk in. Op dat moment vindt de timer van de sanitaire ruimte het welletjes en bevind ik mij wederom in het pikkedonker, alleen nu volledig ingezeept en met een teller die voor mijn gevoel indrukwekkend snel naar 1 minuut loopt. In het donker droog ik me af, kleed me weer aan en stap uit de cabine om nogmaals de instructie te lezen. Het licht floept nu weer aan. Aan het eind van de lijst met instructies staat nog een laatste zin: “Sie können das Wasser insgesamt für maximaal 5 Minuten unterbrechen....”


ard-van-gerdijk@hotmail.com

to be continued